حجتالاسلام سیدحمید میرباقری، پژوهشگر حوزه دین در گفتوگو با ایکنا درباره کلمه صادقین در آیه 119 سوره توبه گفت: در مورد صادقین، که اهل بیت(ع) هستند، برخی به علاقه و دوست داشتن آنان اکتفا میکنند. در این آیه علاقه و محبت به صادقین اهل بیت(ع) وجود دارد، اما آیه بر اکتفای محبت دلالت نمیکند. صرف دوست داشتن اهل بیت(ع) سعادت را تضمین نمیکند و زمانی انسان به سعادت میرسد که با اهل بیت(ع) همراه باشد و از آنان تبعیت کند. ممکن است انسان بسیاری از افراد را دوست داشته باشد اما تابع آنها نباشد.
در دعای ماه شعبان که هنگام ظهر خوانده میشود، امام سجاد(ع) در فرازی میفرمایند: «کسانی که از اهل بیت(ع) جلو میافتند بیچاره هستند و آنهایی که از ایشان عقب میافتند نیز بیچاره هستند. فقط کسانی که ملازم و همراه اهل بیت(ع) هستند نجات پیدا میکنند». لذا صرف علاقه به اهل بیت(ع) موجب نجات انسان نمیشود. شاهد این موضوع بسیاری از اتفاقاتی است که در کربلا رخ داد. برای مثال زهیر بن قین دشمن امام حسین(ع) نبود و اصطلاحاً عثمانیمذهب بود. پس از موسم حج و در مسیر کوفه هر کجا امام حسین(ع) خیمه برپا میکردند، زهیر خیمه برپا نمیکرد؛ چراکه نمیخواست با امام حسین(ع) رو در رو شود و خجالت بکشد. اگر زهیر هیچ علاقهای به امام(ع) نداشت، چنین نمیکرد و راه خود را ادامه میداد، اما وقتی خیمه خود را نزدیک ایشان برپا نکرد نشان میدهد که او به حضرت علاقه داشت، ولی با ایشان همراهی نمیکرد. اگر زهیر با علاقه صرف به امام(ع) به کربلا نمیآمد، به سعادت نمیرسید. آنچه او را اهل نجات کرد، معیت و همراهی با امام حسین(ع) بود و از لحظهای که همراه سیدالشهدا(ع) شد، نجات یافت.